Duoblog Richard Lennartz en Mieke Hoezen: `Hoe heeft’ie het bij anderen gedaan?’
Weblogs
Eindelijk zijn we eruit. Het schuine golfplaten dak van de schuur vervangen we door een plat dak. We laten het zo stevig maken dat er zonnepanelen op kunnen. Over de volle breedte van de schuur komt een veranda van 4 meter diep.
Niet de vergunning, maar een aannemer is de uitdaging
Tegen de vergunningaanvraag zagen we wat op. Maar wat blijkt: ondanks dat we al een uitbouw aan het huis hebben, mogen we dat vergunningsvrij doen. We blijven binnen de oppervlakte die we vergunningsvrij mogen bouwen.
Grootste uitdaging is nu niet meer het idee, of de vergunning, maar de juiste aannemer vinden.
Zonder vergunningsaanvraag geen detailtekeningen, dus…
…op een bestek laten offreren zit er niet in. Dankzij de goede Omgevingswet hebben we nu een ander probleem.
Zoekend op internet komen we talloze aannemers tegen. Allemaal met de mooiste veranda’s tegen lage prijzen. Punt is alleen wel dat er bij ons wat maatwerk bij komt kijken.
Hoe pakken we dit aan?
Goede naam en veel te verliezen voorop
We besluiten het net zo aan te pakken als bij de uitbouw destijds. Onze toenmalige buurman zat in de bouwwereld, en op zijn advies zochten we toen een hele goede aannemer. Eentje waarvan we wisten dat hij zijn werk goed doet, geen onnodige zaken laat doen, maar wel ook eerlijk aangeeft waar goedkoop kan leiden tot duurkoop. En ook eentje die veel in de regio doet en bij broddelwerk veel potentieel toekomstige opdrachten kwijtraakt.
Het is Timmerbedrijf Mustafa geworden
We keken bij de buren verderop en dat was perfect werk. Die kwamen ook viavia bij hem. En zo komt hij bijna elke keer aan zijn opdrachten. Niet alleen perfect werk, maar ook erg vriendelijk en meedenkend. Hoe hij een aantal zaken technisch oplost `bekijken we als we bezig zijn, maar we hebben wel moeilijkere klussen gehad dus vertrouw erop dat we het goed doen’.
In november gaat hij aan de slag. Deze duoblog schrijf ik al in augustus. Ik ben dus vol vertrouwen. Wil je weten of dat terecht is, stuur me dan in december een mail met de vraag.
En oh ja: hoe trekken we referenties na als we in ons werk iemand inhuren?
Vaak niet, zo is mijn ervaring.
Als we dat wel hadden gedaan, hadden we enkele missers vrijwel zeker voorkomen. En als we het doen, dan vragen we aan de betrokkene om 2 of 3 referenties op te geven. Dat zijn altijd de beste referenties; minder goede laten aanbieders (uiteraard) weg.
Wat mij betreft doen we het voortaan anders. We vragen om alle opdrachtgevers van de afgelopen 3 of 5 jaar op te geven, en bepalen dan zelf welke daarvan we gaan benaderen.
Richard Lennartz is onderdeel van het ecosysteem (semi-)publieke inkoop; o.a. als directeur Rijksinkoopsamenwerking (RIS) en lid RvT Intrakoop
Reactie van vaste tegenlezer Mieke Hoezen
Ja, en laten we ook negatieve referenties vragen
Aarzel niet om van mensen waar je mee samenwerkte, ook minder positieve ervaringen te benoemen. Daar kan ook de vakman beter van worden, mits we elkaar de kans geven om te bewijzen wat we waard zijn. Ervaringen van anderen helpen op voorhand af te wijzen, maar ook om juist kritisch door te vragen op punten waar anderen minder goede ervaring mee hadden.
Zo heb ik de verbouwing in mijn vorige huis laten doen door een aannemer met een zeer slechte reputatie bij mij in de wijk. Wij lieten, zonder vooraf referenties op te vragen, vijf aannemers door ons huis lopen voor een schouw. Op basis daarvan maakten ze een offerte van het werk dat zij dachten dat nodig was. De aannemer waar wij het meest enthousiast over waren, kwam met voorstellen die perfect pasten bij het jaren ’30 karakter van het huis.
Ik koos een aannemer met negatief advies
Toen ik mijn buren vertelde dat we op basis van schouw en offertes neigden naar deze aannemer, ontraadden ze mij om hem te kiezen. ‘Die gast maakte er bij de achterburen echt een potje van’. Anderen uit de buurt bevestigden dat. Ze wisten ook nog te vertellen hoe bij die achterburen het hele huis onder water stond omdat er bij de verbouwing van de badkamer een leiding was geraakt: “zo onprofessioneel”.
De afspraak met de aannemer om zijn offerte in detail door te nemen, was al gemaakt. Dus toen hij er toch was, hebben we hem flink doorgezaagd over de badkamerrenovatie bij de achterburen. De aannemer vertelde dat hij sinds die renovatie nooit meer een klus in die buurt kreeg. En dat, terwijl hij zelf de indruk had dat de achterburen best content waren over de badkamer en de oplossing die hij destijds voor de wateroverlast bood. Hij wilde graag laten zien dat hij goed werk leverde, juist ook omdat hij het een feest vond om te werken in jaren ’30 woningen waar deze wijk nu eenmaal vol mee stond.
Leverde juíst positieve zaken op
Het leverde ons een nog iets scherpere prijs op de offerte op; een leuk gesprek met de achterburen (die zelf inderdaad echt wel tevreden bleken over het destijds geleverde werk en de geboden oplossing); plus een aannemer die bij de uitvoering van onze verbouwing extra gemotiveerd was om zijn vakmanschap te tonen (waaronder het checken van waar de bestaande leidingen zaten). Het resultaat is erg mooi. Ik kom overigens graag een ingebruiknameborrel drinken op je nieuwe veranda, dit najaar. Die wordt ongetwijfeld ook prachtig.
Mieke is onderdeel van het ecosysteem (semi)publieke inkoop. Onder andere vanuit haar rol als inkoopbusinesspartner in het MT Inkoop bij netwerkbeheerder Alliander.
Meer weblogberichten
Reactie toevoegen
U kunt hier een reactie plaatsen. Ongepaste reacties worden niet geplaatst. Uw reactie mag maximaal 2000 karakters tellen.
Reacties
Er zijn nu geen reacties gepubliceerd.