Weblogbericht | 05-12-2018 | Richard Lennartz

De tweede: nietsdoen

De tweede heb ik opgevoed door vooral niets te doen. Niet straffen zoals de eerste, maar ook geen complimenten geven. Hij heeft daardoor vooral zijn opvoeding over wat wel goed is en wat niet goed is elders opgedaan. Op school en op zijn sportclubs. Het was wel lastig om neutraal te blijven als hij een goed cijfer had of meerdere keren scoorde. Daar stond tegenover dat ik een slecht cijfer zo van mijn rug af kon laten glijden.

De derde: vooral complimenten met een enkel 'goed gesprek'

De derde heb ik opgevoed met veel complimenten, en soms een straf. Die straf bestond in het ergste geval dat hij even het gezelschap moest verlaten (toen hij klein was) of wat eerder thuis moest zijn (toen hij groter was). Eigenlijk kwam het vooral neer op complimenteren over wat ik goed vond, en uiteraard zeggen waarom. En een gesprek als ik het niet zo goed vond, dat was vooral helpen begrijpen: `hoe zou jij het vinden als…’.

De resultaten lopen nogal uiteen

De eerste heeft foute vrienden getroffen, of is zelf voor anderen een foute vriend, heeft zijn studie niet afgemaakt en doet links en rechts wat klusjes. Zijn hoofdinkomen haalt hij volgens mij uit de ondergrondse klusjes. Hij schijnt een vriendin te hebben. Maar eigenlijk weet ik het niet wat ik zie hem nauwelijks nog. Of beter: nooit meer.

De tweede zien we bij verjaardagen. Soms. Hij is best wel goed terecht gekomen, heeft zijn studie afgemaakt en heeft een bijpassende baan. Maar echt contact hebben we niet. Net als in die 18 jaren experimentele opvoeding.

De derde is mijn oogappel. Hij heeft uitstekende studieresultaten, een leuke vriendin en is bijzonder sociaalvaardig. Hij studeert nog en is geliefd bij zijn medestudenten. Op zijn werk (bijbaantje) krijgt hij zelfs als part timer het voor elkaar om de dienstverlening te verbeteren. Wij hebben ook het beste contact.

Hoe doen we dat in de inkoopwereld?

In de inkoopwereld komen we ze ook alle drie tegen.

• Contracten met vooral malussen, die we vervolgens ook met genoegen toepassen: uitdelen die penalty!
• Contracten waarin staat wat we allemaal afspreken, maar waar we tijdens de contractperiode eigenlijk niets mee doen (behalve als het een keer echt fout gaat).
• Contracten waarin staat wat we verwachten, en we de leverancier ook complimenteren en openlijk waarderen als hij zijn werk goed doet. En als het een keer niet zo goed gaat: in gesprek waarom en of wij er wellicht mede debet aan hebben.

Bij mijn volgende contracten ga ik in elk geval even aan mijn opvoedingsexperiment denken…..

Richard Lennartz is directeur van de Rijksinkoopsamenwerking (RIS) en voorzitter NEVI Publiek

Reactie van vaste tegenlezer Mieke Hoezen

Whahahaha, tuurlijk Richard. Uitgaande van wat ik van jouw jongens mee krijg, denk ik dat ze zich nu alle drie zitten af te vragen wie welk opvoedregime heeft ondergaan. Ze zullen allemaal denken dat ze de derde zijn…

Gemiste tourwinnaar….

Verder lees ik niets over de verschillen in karakter van je zoons, en laat je ook na om te vertellen of ze onder dezelfde omstandigheden zijn opgegroeid. Gingen ze naar dezelfde scholen en sportclubs, was de prestatiedruk daar hetzelfde in de loop der tijd, kwamen hun klasgenoten uit vergelijkbare milieus; zaten jij en de moeder van de kinderen op 1 lijn, etc.?

Ik zag laatst in een documentaire over Jan Janssen dat hij een deel van zijn fietssucces te danken heeft aan de complimentloze opvoeding van zijn ouders. Jouw eerste zoon had dus zomaar tourwinnaar kunnen worden! Wat mij betreft blijft het dus bij drie experimenten met n=1, ipv 1 experiment met n=3.

Managen van contracten: kies regime dat past

Los daarvan wil ik eigenlijk zeggen: verschillende omstandigheden verlangen verschillende aanpakken. Het maakt uit, welk product/dienst je inkoopt; welke resultaten je wilt boeken; en in hoeverre je in staat bent om contractmanagement te doen. Al deze zaken (en nog veel meer) zijn bepalend voor het regime dat je kiest.

Als innovatie een belangrijk criterium van succes is, wil je andere prikkels in je contract hebben dan wanneer veiligheid van je klanten gegarandeerd moet zijn. Waarmee ik overigens niet wil zeggen dat ik niet in alle gevallen voorstander ben van een goed gesprek. Daarom vind ik het ook zo fijn voor je dat in werkelijkheid alle drie jouw jongens nog graag bij je thuis komen. En ze samen met jou hartelijk zullen lachen om dit ridicule blog ;-)

Mieke is nauw betrokken bij het inkoopwerkveld. Momenteel als bestuursadviseur Kennis en Netwerkkwaliteit, eerder als inkoopadviseur GWW. Ze is gepromoveerd op de ontwikkeling van contacten en contracten tussen OG en ON onder invloed van de aanbestedingsmethode concurrentiegerichte dialoog