Duoblog Richard Lennartz en Mieke Hoezen: 'Pap, de wifi doet het weer eens niet!’

Weblogbericht | 17-01-2019 | Richard Lennartz

Dat is net als met Toyota-rijders. Volgens de statistieken een hele goede auto maar ook met zekere regelmaat problemen. Alleen de beleving ervan is anders. Als ik daar weer over begin krijg ik meteen als tegenreactie dat ze dat verhaal nu wel kennen, maar dat hun I-dinges er niet beter van gaat werken.

Dan maar iemand inhuren

Ik ben er nu echt klaar mee. Dan maar een paar Euro ertegenaan gooien en een deskundige ernaar laten kijken. Een korte zoektocht op Internet brengt me bij een studente-met-verstand-van-zaken. Op mijn vraag 'wah kost dah?’ krijg ik als antwoord dat ze dat pas weet als ze een en ander heeft geanalyseerd: welke apparaten, waar de wifizenders staan, op welke frequentie ze uitzenden, welke andere wifizenders er actief zijn, etc. Misschien is het meteen verholpen, misschien moet ze er aan paar uur aan werken.

Inhuren met resultaatafspraak, dat is logisch

Ik wil dat het werkt als ze weg gaat.

We maken die afspraak.

We spreken af dat ze mij op de hoogte houdt van de uitkomsten, en we spreken een maximumbedrag af voor de klus. We spreken wel af: ze maakt het af. Anders moet ik daarna weer iemand anders inhuren en opnieuw inwerken. En die afspraak is maar goed ook. Ze krijgt het de zaterdagavond dat we afspreken niet verholpen. Ze moet een collega-werkstudent raadplegen en dat kan pas de volgende dag. Komt haar slecht uit want de week erop heeft ze tentamens. Maar ja: afspraak is afspraak en op zondag begin van de avond heeft ze de storing verholpen. Kostte haar uiteindelijk maar 5 min want ze wist waar ze moest zoeken. Als ik iemand opnieuw had moeten inhuren had die eerst weer een avondje moeten besteden aan diagnoses stellen.

Inhuren met resultaatafspraak op het werk… andere logica

Tevreden stap ik maandagochtend het kantoor binnen. Tevreden omdat ze thuis tevreden zijn: de wifi doet het goed.

Mijn agenda? Iemand bijpraten die een klus gaat overnemen van iemand anders. Die `iemand anders’ hadden we ingehuurd voor een bepaalde periode. De klus was nog niet klaar. Op het moment dat ik denk aan thuis vraag ik me af: waarom huur ik privé mensen in voor een klus, en zakelijk voor een bepaalde periode? En dat terwijl de aanbestedingsregels ons niet in de weg staan. Morgen maar eens bespreken, want dit is toch zonde van het geld.

Richard Lennartz is directeur van de Rijksinkoopsamenwerking (RIS) en voorzitter NEVI Publiek

Reactie van vaste tegenlezer Mieke Hoezen

Ja, en nu ben ik dus benieuwd naar van alles en nog wat, dat niet helemaal ter zake doet. Lagen die Wifi-storingen aan de I-apparatuur? Of constateerde de deskundig studente iets anders? Doet jouw Samsung het nu ook nog goed? Maar vooral: hoe pakte dat gesprek op kantoor uit? Wat je zegt, klinkt namelijk heel logisch.

Mogen versus kunnen

Resultaatsafspraken maken, het is niet onwettig. Ik vermoed dat de gemiddelde belastingbetaler het toejuicht wanneer het Rijk hier wat strakker in zit. Het zal niet in alle gevallen kunnen. Opdrachten met een innovatief karakter, ontwikkeltrajecten, of wanneer je als opdrachtgever nog niet precies weet met welke oplossing je geholpen bent, lonen zich hier minder voor. En in sommige gevallen constateer je misschien dat je niet deskundig genoeg bent om te beoordelen of de klus ook daadwerkelijk resultaat heeft (mij kunnen ze alles wijsmaken als het over Wifi gaat).

Mogen, kunnen en doen!

Maar… dat die situaties zich voordoen wil niet zeggen dat je voor de rest van de opdrachten niet op deze wijze te werk kan gaan. Waarom doen we dat eigenlijk niet? Omdat we daarmee het risico voor een onvoorziene uitloop in werkzaamheden bij de opdrachtnemer leggen? Het is niet meer dan redelijk dat de specialist de inschatting maakt hoeveel tijd en welke interventies hij ongeveer nodig denkt te hebben (en dus wat een redelijk maximum bedrag is, binnen welke termijn). Je kunt altijd tussentijds nieuwe afspraken maken indien zich onvoorziene situaties voordoen. Maar over het algemeen: vooral doen!

Mieke is nauw betrokken bij het inkoopwerkveld. Momenteel als bestuursadviseur Kennis en Netwerkkwaliteit, eerder als inkoopadviseur GWW. Ze is gepromoveerd op de ontwikkeling van contacten en contracten tussen OG en ON onder invloed van de aanbestedingsmethode concurrentiegerichte dialoog